Frittata mediterranea po mojemu

Gorące plaże z miałkim złocistym piaskiem, skrzące się na tafli wody kryształy...Turkus bezkresny turkus, powiew słonego wiatru, który smakuje zawsze wytrawnie.

Wchodzisz do zimnej i orzeźwiającej wody i co czujesz?

Jak wszystko co Cię otacza , powoli zaczyna znikać. Piasek pod stopami jest delikatny, maleńkie rybki bezskutecznie próbują Cię łaskotać po łydkach...

Nie ma jeszcze nikogo na plaży, jest wszakże 6.00 rano!

Jest cisza, cisza nieprawdopodobna...bo Sycylia generalnie nie jest cicha!

Sycylia jest radosna, gwarna i pełna namiętnego pokrzykiwania na co tygodniowych fierach.

Jest też moją ością w gardle, moim przeznaczeniem, jest tym czym była, jest w pewnym stopniu raną , tak głęboką, że nawet dwa radosne opatrunki, śmiejące się do mnie od rana...nie potrafią jej zabliznić.

Czym pachnie Sycylia?

Na pewno migdałem, winem, serem, czekoladą i cytrynami.

Gdzieniegdzie poczujesz czerwony smak niezwykłych  pomarańczy, a amaretto przerzuci Cie do innej rzeczywistości.

Kiedy czujesz taki piasek pod stopami, kiedy Twoje włosy przestają falować na wietrze , a skórę pokrywa pierwsza ciemniejąca opalenizna, lądujesz na miękkim ręczniku, koniecznie pod parasolem i ucinasz sobie

drzemkę.

Po jakimś czasie zaczynasz jednak odczuwać głód. Morskie powietrze zaostrza apetyt, bo sycylijski wiatr jest sprytnym zwierzchnikiem ubogich dostawców owoców i warzyw. Każdego dnia.

Otwierasz przepadzistą torbo-lodówkę i wyciągasz portapranzo, potocznie u nas zwane lunch-box-em.

Co w nim króluje?

W moim zazwyczaj na zimno, bo inaczej się nie da- rozpychała się frittata mediterranea. Tworzona na tysiące sposobów, z tego co się miało pod ręką, ważne aby przy spożywaniu, była zimna , a i robiła się szybciuśko!

Składniki

• 4 jaja od szczęśliwych i wolnych kur
• garść szpinaku lub jak u mnie dziś garść roszponki
• owczy sycylijski ser-pecorino,a u mnie dziś feta (choć według mojego skromnego zdania i intuicji, to nawet koło fety nie leżało)
• cilieggino di Pachino, a u mnie pomidorki koktajlowe bodajże hiszpańskie- nie leżały koło tych z Pachino na pewno
• sól morska oraz czarny sezam
• pestki dyni Symbio
• olej kokosowy do smażenia- cwany olej , który nie dymi i nic na nim nie przywiera
• tatar z łososia, szybko i przyjemnie- otwierasz opakowanie i wszystko gotowe!

Jaja zmiksowałam z odrobinką soli, rozgrzałam olej kokosowy na patelni. Wylałam masę jajeczną, wsypałam pokrojone pomidorki koktajlowe.

Dołożyłam na szybko roszponkę i tatar z łososia.

I szybko na gaz, pod przykryciem smażyłam na małym ogniu, aby wierzch się również ściął. Nie odwracam tego typu frittaty góra-dół.

Na koniec dołożyłam fety i czarnego sezamu.

Na drugiej gorącej i suchej patelni uprażyłam pestki dyni, około 3 łyżek na frittatę.

Uwaga ! Strzelają!

Wtedy są gotowe !

Posypuję frittatę, dzielę na trójkąty i zaczynam tęsknić.

Nic na to nie poradzę, że gdy ją zajadam , to zawsze widzę gaje oliwne, suszone na tarasach pomidory ,czy słyszę wrzaski piekarzy o 5.00 rano pod własnymi drzwiami.

Morduję się swoimi własnymi rękami i tęsknię.

Chcę znów powrócić, zanurzyć dłonie w piasku, nawet na chwilkę. Wskoczyć do krystalicznie czystej wody, w której widać własne odbicie.

 O 3.00 w nocy chcę się przeciskać przez gwarne stragany pełne krzyków ,

w poszukiwaniu kolejnej pary egzotycznych i wyjątkowych naszyjników.

Chcę się znów pokłócić z rzeźnikiem, że niezbyt równo pokroił mi piersi z kurczaka i dostać od niego bukiet , przepiękny bukiet świeżej, pachnącej i zielonej pietruszki.

Obiecuję sobie, że jakimś trafem się tam znowu znajdę, 

może w jakimś innym rejonie , z dala od Etny.

Ale niebo będzie takie samo.

Smak wiatru wytrawny.

A frittata mediterranea będzie taka autentyczna wtedy, że opchnę osobiście jedną, ja sama.