Zuppa ai funghi. Zupa krem z borowików i brązowych pieczarek z nutą lubczyku ,czerwonego pieprzu i parmezanu

Jesień, złota jesień, czerwona, pomarańczowa. Pachnąca choinkami, igliwiem i mchem, winnicami. Pachnąca lasem i przede wszystkim grzybami!

To cudowna pora na spacery w poszukiwaniu brunatnych grzybków, to czas jesiennego urodzaju.

To jedna z niewielu pór roku, kiedy rynek robi się pachnący i kolorowy, a stoiska uginają się od dobroci.

Pomysłów na dania z grzybami w tle jest zapewne wiele!

„1000 pomysłów, jedna Lubella”.

Ja podaję przepis dość szybki ,na bardzo wykwintną jesienną zupę , prawie krem, gdyż tylko borowiki zostaną w niej zmiksowane. 
Brązowa pieczarka zostanie poszatkowana i nie poddana miksowaniu.Dlaczego ten przepis? Ma on znaczenie bardzo sentymentalne. Pod Turynem urodziła się moja pierwsza córka, która zajmowała mi każdą minutę. Na gotowanie długie i skomplikowane nie miałam czasu. 

Przepis przywiozłam właśnie z okolic Turynu, z malowniczego Piemontu, z miasteczka Condove, gdzie fascynacja jesienią jest tak ogromna, że tej porze roku dedykuje się zjazdy, zloty i gotowanie pod chmurką.

Grzybom towarzyszą pieczone kasztany, dziczyzna oraz nieodzownie pyszne lokalne  wino.

Zatem przenieśmy się w przepiękne okolice Condove, gdzie właśnie teraz króluje grzyb, makaron ,kasztany i  wino. Gdzie gościom serwuje się dary jesieni pod każdą postacią.
Kocham kuchnię włoską, regionalną i dlatego dzielę się z Wami tym oto przepisem.

Składniki

• spaghetti nr 4 LUBELLA
• olej kokosowy , masło, oliwa z oliwek
• borowiki
• brązowe pieczarki
• mleko kokosowe lub serek mascarpone lub śmietana
• sól różowa himalajska i czerwony pieprz (może być zwykła sól i może być zwykły pieprz)
• koniecznie świeży lubczyk
• opcjonalnie wytrawne czerwone wino kuchenne do podlania duszących się grzybów

Najpierw na patelnię wrzucamy olej kokosowy, trochę masła i oczyszczone borowiki.Solimy i pieprzymy. Dusimy do miękkości ,aż pojawi się charakterystyczny sok. Podlewamy winem i czekamy aż odparuje. Przyprawiamy wedle uznania. Miksujemy na pulpę. Podgrzewamy w garnku jeszcze trochę dodając albo serek mascarpone albo mleko kokosowe albo śmietanę, miksujemy na gładko. Odstawiamy na bok.

Brązowe pieczarki szatkujemy, ja robię to szybko w robocie.

Dusimy na patelni na maśle.

Pieczarki nie potrzebują dużo czasu.

Cały grzybowy aromat tak na prawdę będzie z borowików.

Na koniec łączymy krem z borowików z naszymi pieczarkami i zostawiamy chwilkę na gazie ,aby smaki sobą przeszły.

To nie może być skomplikowane danie, gdyż Piemontczycy bardzo często gotują już przy gościach, którzy się zasiedzieli, więc danie musi być na tyle dobre i proste ,aby przy tym dodatkowo zamaszyście dyskutować.

Gotujemy spaghetti al dente, jeśli nie chcemy al dente to dodajemy 2 minuty extra.

Gorący makaron wykładamy na talerze. I bierzemy kieliszek lub szklaneczkę , tak jak się to robi we Włoszech i w zależności od gustów gościa rozdrabniamy makaron do zupy.

Jeśli dziecko, to kawałki będą drobniejsze, jeśli dorosły to większe. Zabawa z kieliszkiem jest prosta, wkręcamy się w makaron i gotowe. Tym sposobem Włosi w sposób błyskawiczny, bezpośrednio na talerzu rozdrabniają spaghetti swoim małym dzieciom.

Dolewamy bardzo gęstej zupy. Posypujemy świeżym lubczykiem, który ma lekka nutkę maggi i rzecz jasna Grana Pandano lub Parmezan, które idealnie tutaj pasują. Jeśli mamy chęć to możemy wybrać bardziej wyraziste sery piemonckie Toma lub Robiola di Roccaverano.

Na koniec kilka ziaren pieprzu czerwonego, lampka wina, dobre towarzystwo i.... Buon Appetito!