Pizza wiejska

Pamięć jeszcze mnie nie zawodzi i czasem sięgam do jej czeluści i wydobywam wspomnienia kulinarne. Pachnące Sycylią i zakrapiane suto lokalnym winem prosto z drewnianej baryłki.

Najmilej wspominam pizzę .

Nie będę tutaj wylewna, ale z ręką na sercu mogę stwierdzić, że najlepszą takową pizzę robiła moja teściowa, która pomimo ,iż z pochodzenia jest Rzymianką, to idealnie nasiąknęła zwyczajami tej malowniczej i szalonej wyspy, stając się prawdziwym kulinarnym "wow" dla tamtejszej ludności.Sędzią jej najsurowszym był malżonek, Sycylijczyk z krwi i kości, nasiąknięty swoją matką do szpiku kości. I jej zwyczajami. Nieraz zdarzało się, że talerz z "pastą" lądował na elewacji domu sąsiada. Tak. Sycylijczycy tak mają, wszystko dzieje się na ulicy.

Ale jednej jedynej rzeczy nie mógł jej nigdy "wyrzucić"- każdej pizzy, impanaty czy słynnej scacciata siciliana- tu teściowa była lepsza od jego matki.Stąd pizza byla pewniakiem.

Każdemu pizza kojarzy się z cienkim ciastem. Biedota sycylijska jednak wyrosła na pizzy o spodzie lekko grubawym i dodatkach szalonych ,sytych i niejednokrotnie zupełnie przypadkowych.

Wszystkie składniki lokalne, najwyższej jakości o niespotykanym smaku i aromacie.

Kiedy wracam pamięcią do tamtych lat, nie udaje mi się przypomnieć gdzie mogłam jeść tak samo, bądź przynajmniej-podobnie.

Najlepszą pizzą była pizza najprostsza.

Dodatek bardzo ważny- oliwa z oliwek, którą osobiście od A do Z robił teść.

Dziś postaram się zrobić pizzę teściowej ,zresztą nie pierwszy raz.

Składniki na ciasto

• 150 g mąki z pszenicy durum lub każdej innej
• 7 g świeżych drożdży
• łyżeczka cukru
• około 100 ml wody
• oliwa z oliwek

Sos i dodatki

• najlepsze byłyby pomidory San Marzano lub Perina, u mnie znalazły się pomidory z puszki
• ser caciocavallo lub dla wersji delikatniejszej – ricotta- lub każdy inny jaki lubicie
• pieprz czarny i oregano, oliwa z oliwek,
• szynka włoska w plastrach
• cebula
• czosnek – ok. 2 ząbki
• coś zielonego np.bazylia
• papryka jaką chcecie
• mozzarella

W misce zalać mąkę wodą i za pomocą rąk zacząć rozpuszczać w niej drożdże. Międzyczasie podlać oliwą z oliwek, wyrabiać, dolewać wodę.

Gdy ciasto zrobi się już dość mokre, ale będzie wyrabiać się, przełożyć je na stolnicę i dalej wyrabiać. Jeśli zacznie przyklejać się do rąk, podsypywać mąką i wyrabiać.

Jest to ciasto, które kocha ciepło ludzkich rąk i lubi być wyrabiane długo. Ale warto.

Odłożyć na bok przykrywając ściereczką.

Formę do zapiekania natłuścić dobrze oliwą z oliwek i przenieść na nie ciasto, wylepić rękami formę, nie używać wałka. Możęcie użyć papieru do pieczenia.

Odłożyć w dość ciepłe miejsce na około pół godziny, gdyż ciasto rośnie w formie.

Po upływie pół godziny należy ponownie pognieść ciasto znajdujące się w formie.

I odstawić na następne pół godziny.

Rozgrzać piekarnik na 230 stopni- uwaga piekarniki są różne, trzeba uważać obserwować.

Kiedy piekarnik osiągnie maksymalną temperaturę, dać mu się jeszcze nagrzewać około 10 minut "na pusto".

"Podziubać" ciasto widelcem, lekko posmarować oliwą z oliwek i nałożyć pomidory.

Dosmaczyć solą, pieprzem, oregano.

Dołożyć szynki ,cebulę, czosnek, posypać serem.

Piec w piekarniku do momentu ,kiedy ciasto nam ładnie podrośnie i zezłoci się.

Podawać na ciepło lub nawet na zimno. Przed podaniem posypać natką pietruszki lub listkami bazylii...i zajadać na zdrowie !

Na Sycylii pizzę rustykalną robi się tak, by została na drugi dzień i można ją było zabrać do ogrodów cytrynowych lub w pola. Pizza z dnia poprzedniego to świetny sposób na obiad dla ludzi pracujących fizycznie.

Jest pyszna , aromatyczna i przez tę swoją rustykalność, specyficzne wyrabianie ciasta- jest to pizza zawsze mięciutka.