Dorsz z fenkułem.

 Dorsz z fenkułem.

Przepis na rybę według św. Hildegardy z Bingen.

Dorsz z fenkułem.

Od jakiegoś czasu staram się przyjrzeć z bliska żywieniu, które proponowała św. Hildegarda z Bingen. Dochodzę do wniosku, że jej dieta i sposób przygotowywania potraw są bardzo zbliżone do śródziemnomorskiej kuchni, co mnie naturalnie bardzo cieszy. W Hildegardowej kuchni mamy do czynienia ze świadomością w doborze pożywienia i produktów, z których gotujemy. Bo przecież chodzi głównie o to, żeby być świadomym, iż żywimy ciało, duszę i umysł oraz, że te trzy płaszczyzny są od siebie zależne. Tylko wtedy będziemy zdrowi, kiedy te trzy obszary będą ze sobą współpracować. Dobry stan ciała wyraża się przez wigor i energię, a jednocześnie budzi radość życia i dobry humor. Nic tak nie wprawia człowieka w dobry humor, jak właściwe i pyszne jedzenie.

Dorsz z fenkułem.

 Bardzo lubiłam i lubię posiłki sycylijskie. Były do złudzenia podobne do tych Hildegardowych. Na Sycylii człowiek nie jadł, ale odżywiał się. Wybierałam zazwyczaj ekologiczne i regionalne produkty, ponieważ uczono mnie tam, że jedzenie może jednocześnie stać się lekarstwem. Posiłek zjedzony z umiarem i pełnowartościowy, wzmacnia nas i zapewnia nam energię do działania. 

Okolice Marzamemi

Okolice Marzamemi

Ruch, spacer po posiłkach wspomaga trawienie, ale uwaga! Również poobiednia sjesta trwająca od 10 do 20 minut jest godna polecenia, ponieważ pozwala zachować cielesną i umysłową sprawność i, co udowodniono, wpływa na większą wydajność umysłową i koncentrację. 

Dorsz z fenkułem.

Nie zapominajmy o dobrodziejstwie olei. Mają one wielkie znaczenie dla prawidłowego funkcjonowania naszego organizmu, a do tego są nośnikami smaku. Trzeba spożywać je z umiarem i w niewielkich ilościach i ta niewielka ilość powinna być najwyższej jakości, bo to nasze biopaliwo.

Olejowe Smaki

 Najlepsze tłoczone na zimno oleje zawsze zawierają charakterystyczny osad. Tworzą go pozostałości łusek i nasion. Z osadu tego na Sycylii robi się antyalergiczne, naturalne mydło do mycia i do...prania. Ale o tym kiedy indziej. Olej ZAWSZE powinien przypominać w smaku nasiona, z których został wytłoczony. Jeśli tak nie jest, przykro mi bardzo, to nie jest olej dobrej jakości. Przyjrzyj się dokładnie wszystkim odcieniom oliwy z oliwek, którą napotkasz na swojej drodze i wyciągnij wnioski. Ja miałam ogromne szczęście smakować, tłoczyć, dotykać, wąchać, nawet smarować się prawdziwą oliwą z oliwek. 

Sycylijska oliwa z oliwek tłoczona przez gospodarzy miała niesamowity kolor, smak i kilka kropel nadawało sens całej potrawie. Włoch jest twardą sztuką, ale Sycylijczyk to prawdziwy orzech do zgryzienia. Sycylijczyk nie kupi oliwy z oliwek w supermarkecie, on ją wyciśnie sam, robiąc zapasy na cały rok, lub kupi od sąsiada lub kogoś z rodziny. Sycylijczycy mają proste, ale bardzo wybredne podniebienia, trzymają się regionalności, tradycji i są w tym wypadku nieugięci. Ich jedzenie jest niezwykle proste i zdawać by się mogło ubogie, ale na przestrzeni lat przyznam się szczerze, że dużo można się było od nich nauczyć. Pomimo iż zapewne nie znają św. Hildegardy z Bingen i nie przywiązują zbytniej uwagi do ksiąg kulinarnych, to są do szpiku kości przesiąknięci holistycznym podejściem do jedzenia, które ma być proste i autentyczne, jak oliwa z oliwek, ser czy salsa pomidorowa. 

Opuszczając Sycylię wiedziałam już, że nie spotkam w Polsce oliwy z oliwek stamtąd. Nie ma się co czarować, zerwałam kontakt z tymi, którzy mogli mi taką oliwę w paczkach wysyłać. Szukałam TEGO smaku po omacku, kupowałam tu i tam, z każdej podróży przywoziłam oliwę, ale oszukiwałam się sama. To nie było to. Kiedy mieszkasz na Sycylii 16 lat, kiedy wystarcza Ci ciabatta z oliwą pięknie zieloną i gęstą, pachnącą gajem oliwnym, kiedy pecorino to pecorino, a wino to wino, to wtedy zaczynasz rozumieć i  rozumiesz co straciłeś, czego zostałeś pozbawiony. To ta naturalność, to te poranione ręce, zapach kurzu spadającego z drzew kiedy strzepujesz dojrzałe i gotowe do tłoczenia oliwki. Żadna, nawet najlepsza oliwa kupiona w supermarkecie, nawet tym włoskim, nie dorównuje i nie może mierzyć się z autentyczną, pachnącą oliwą z oliwek z pierwszego tłoczenia, kupioną bezpośrednio od rolnika. 

olio evo

Po upływie wielu lat, odnalazłam co utraciłam, a wydawało mi się to niemożliwe. Odnalazłam w końcu ten smak i zapach i autentyczną oliwę z oliwek. To żadna reklama, to radość, że wreszcie trzymam w ręku autentyczną oliwę z oliwek prosto z Sycylii, która od niedawna jest dostępna dla polskiego podniebienia, które wybrednie, ale i słusznie poszukuje smaków autentycznych. Oliwa, której się przyglądałam od jakiegoś czasu pochodzi z Corleone, które należy do prowincji Palermo. Ja mieszkałam w Avoli (SR), która słynie z migdałów "pizzuta" i wina Nero d'Avola. Ten smak oliwy pobudził moje zmysły i powtórnie pootwierał wszystkie zamknięte szufladki różnych uczuć i wspomnień. Oliwę z oliwek z Corleone, bezpośrednio od producenta poznasz tutaj.  

Antonio Scianni

Można ją zakupić u Olejowe Smaki. To wyjątkowe "zielone złoto" pochodzi z drzewek Nocellara del Belice, Girraffa i Biancolilla. Dzięki temu, że jest wytłoczona w temperaturze poniżej 27 stopni ma wyjątkowy, delikatny, lekko goryczkowaty smak oraz intensywny aromat, którego tak poszukiwałam do moich niebanalnych pomysłów w kuchni, które to potrzebowały dobrego nośnika smaku i wykończenia całości. 

Dorsz z fenkułem.

Dorsz z fenkułem.

Cóż mogłam przygotować na pierwszy ogień? Przygotowałam dorsza z fenkułem według św. Hildegardy z Bingen i według każdej sycylijskiej gosposi starej daty. Ta pełna wartości odżywczych potrawa napełniła ciepłem nie tylko moje ciało, ale i duszę. Zatęskniłam. 

Dorsz z fenkułem.

Fenkuł jest ulubionym warzywem kuchni sycylijskiej, a łączony w różnych kombinacjach na słodko, owocowo czy wytrawnie, jest stałą pozycją w menu Sycylijczyków, karmi ich ciała i dusze i daje multisensoryczne doświadczenia. Jest bardzo delikatnym warzywem, lekkostrawnym i bardzo odżywczym. Fenkuł to też ulubione warzywo św. Hildegardy z Bingen, o którym mówiła :

Niezależnie od tego, w jaki sposób jest jedzony, rozwesela człowieka, zapewnia mu łagodne ciepło, dobry pot i dobre trawienie.

 

Dorsz z fenkułem.

Składniki:

- fenkuł duży lub dwie średnie bulwy

- filety z dorsza

- sok z cytryny

- pomidor posiekany w kostkę

- papryczki padron

- ząbek czosnku lub więcej

- prawdziwa oliwa z oliwek z pierwszego tłoczenia, u mnie Olejowe Smaki z Corleone

- sól, pieprz

Nie podałam ilości poszczególnych składników, gdyż kuchnia to nie apteka, tę potrawę robimy na oko i według siebie.

Dorsz z fenkułem.

Jak przyrządzić dorsza z koprem włoskiem?

Bulwy kopru włoskiego przekroić na pół i włożyć do osolonego wrzątku. Obgotować 5 minut, wyjąć i każdą połówkę przekroić jeszcze na pół. Papryczki Padron podsmażyć z czosnkiem na oliwie z oliwek . Nagrzać piekarnik do 160 stopni. Naczynie żaroodporne wysmarować opcjonalnie najpierw masłem, a następnie skropić oliwą z oliwek. Filety umyć pod zimną wodą, posolić, skropić sokiem z cytryny i przełożyć do wysmarowanej tłuszczem formy. Obłożyć fenkułem, papryczkami i pomidorami, posolić, dodać pieprz. Całość jeszcze skropić oliwą z oliwek z pierwszego tłoczenia i włożyć do piekarnika na 15 minut.  Uwaga- zbyt długa obróbka termiczna sprawia, że każda ryba staje się sucha i traci smak.

Przed podaniem skropić odrobiną soku z cytryny i ewentualnie posypać natką pietruszki. 

I jak mówiła św. Hildegarda z Bingen :

Jedz w spokoju, w miłym towarzystwie i rozmawiaj przy jedzeniu na przyjemne tematy, ponieważ radość jest ważną częścią udanego posiłku. Niech rozmowy o interesach lub problemach odbywają się w innych momentach. 

Avola

*Wpis nie jest w żaden sposób sponsorowany, a jedynie wypływa z mojego osobistego doświadczenia i chęci podzielenia się wspomnieniami i autentycznym produktem, za który z całą pewnością ręczę. Oliwa z oliwek, którą trzymam w swoich dłoniach, to kwintesencja Sycylii, jej ogromne bogactwo kulturowe i dziedzictwo autentycznego smaku.

Dorsz z fenkułem.